Wie ik ben
Mijn naam is Daniek Prinsen, ik ben 21 jaar en heb al 5 jaar een relatie met mijn vriend Dani. Ik kom uit Nuenen, een klein dorpje naast Eindhoven. Naast mijn studie en werk waar ik leidinggevende ben in de horeca op Manege Meulendijks speelt mijn paard Tobi een grote rol in mijn leven, hij hoort echt bij wie ik ben. Sinds vijf jaar is hij mijn vaste maatje. Tobi is een kruising tussen een Arabier en een New Forest, 15 jaar oud, en samen trainen we vooral in het springen en eventing.
Naast mijn passie voor paarden volg ik de opleiding Hippische Bedrijfskunde aan de Aeres Hogeschool in Dronten. Momenteel zit ik in mijn vierde jaar en volg ik de minor Digital Nomads aan de Avans Hogeschool in Breda. Hier leer ik mijn liefde voor ondernemen en creativiteit te combineren met de digitale wereld.
Hoe mijn passie voor fotografie begon
Mijn reis als fotograaf begon in januari 2022. In eerste instantie fotografeerde ik vooral hobbymatig: Tobi in de wei, tijdens trainingen of gewoon tijdens fijne momenten samen. Ik ontdekte al snel hoe bijzonder het was om die momenten vast te leggen, niet alleen voor mezelf maar ook om te delen met anderen.
Wat mij raakt in fotografie, is dat je een verhaal kunt vertellen zonder woorden. Een blik, een gebaar, een moment dat eigenlijk heel klein lijkt, kan op een foto ineens enorm veel betekenis krijgen. Dat is precies wat ik wil doen: herinneringen vastleggen die blijven.
Door de positieve reacties van vrienden, familie en andere paardenliefhebbers groeide mijn hobby uit tot meer. Inmiddels heb ik een duidelijke focus en help ik anderen om hun mooiste momenten vast te leggen, of dat nu met hun paard, gezin of bedrijf is.
Mijn paard Tobi
Dit is mijn lieve paard Tobi, zijn volledige naam is Tobias van het Gennepesteyn. Hij is 15 jaar en is een arabier x new forest kruising.
Ik heb Tobi gekocht op 31 oktober 2020. Tobi is een gevoelig, lief en eerlijk paard. Samen hebben we veel gesprongen en eventing gedaan, Helaas is hij 3 jaar terug enorm ziek geworden (Maagzweren, arthrose, peesblessure, rugblessure) waar wij tot de dag van vandaag nog mee bezig zijn om het op te bouwen.
Langzaam aan zijn we weer aan het rijden maar ik denk dat we nooit meer zullen springen als dat we vroeger deden. Daar ben ik oke mee. Het is het meest lieve en dankbare paard die je ooit zult tegen komen en ik houd onzettend veel van die kleine druif.
Wie ben ik nou echt?
Ik vind altijd dat een fotograaf en haar stijl bij je moet passen, dus ik zal mezelf even op een dieper level voorstellen.
Ik heb ontzettende ADHD. Niet perse de stuiterbal versie, meer de moeite met concentratie versie. Ik heb een ernstig B12 tekort waarbij is 2 keer per week een injectie in mijn spier zet om dit bij te spuiten. Ik ben hooggevoelig, wat een blessing en een curse is soms. Maar dit betekend wel dat ik erg goed kan inspelen op mensen hun gevoelens. Ik heb snel door als iemand niet comfortabel is bij shoots en wat ze dan wel nodig hebben. Ik ben spontaan, vriendelijk en ben heel mensgericht.
Ik hoor altijd terug hoe fijn mensen het hebben gehad, dat ik goed kan luisteren, ze zich op hun gemak voelen bij mij en ik sta altijd open voor de meest gekste ideeën.
Reizen
Een van mijn grootste liefdes al heel mijn leven is reizen.
Ik ben 3 maanden in Canada geweest, naar Portugal en Finland voor een onderzoek in de hippische wereld met school. Spanje, Slovenie, Indonesie, Frankrijk, Duitsland noem het maar op.
Ik vind nieuwe culturen, klimaten en natuur geweldig en zo indrukwekkend. Zuid Afrika, Japan, Ijsland, America en Australie staan ook nog bovenaan mijn bucketlist.
In verband met mijn studie en paard kan ik niet zomaar heel vaak en lang weg. Maar ik hoop ooit nog heel de wereld rond te kunnen en overweeg dit zelf in combinatie met mijn fotografie te doen.
